Zeilen naar Portugal

REISBLOG 11: zeilen naar Portugal.
Dinsdag 29 augustus 2017: Cascais.
Uitgeslapen. Laat in de morgen boodschappen gedaan. ’s Middags in het centrum een pizza gegeten. De Portugezen eten ’s middags tussen half twee en half drie. De restaurants zijn dan, maar ook ’s avonds boordevol.
Daarna op de fiets een rondgang door Cascais gemaakt. Het is een drukke stad met veel toeristen. In het station kan ik op het internet en bereid een dagje Lissabon voor.
Lissabon is per trein in minder dan een uur te bereiken te bereiken vanaf Cascais.

woensdag 30 augustus 2017: Met de trein naar Lissabon.
Op het station van Cascais is het mogelijk om een dagkaart Lissabon te kopen. Een retour naar Lissabon en gebruik van metro, bus en tram in deze stad! En dat voor ongeveer 16 Euro.
Voor twaalven ben ik al in Lissabon. Tijdens de treinrit is al veel te zien. De spoorlijn vanuit Cascais gaat langs veel stations en komt uiteindelijk bij het station Cais de Sodré.
Je bent dan gelijk aan de oevers van de Taag. Direct een restaurant opgezocht, voor koffie, een sandwich en voor een internetverbinding om het bezoek nog beter voor te bereiden.
Veel toeristen gaan door de oude stad van Lissabon met tram 28. Ze staan er lang voor in de rij. Via het internet begrijp ik dat ook de historische tram 25 dezelfde route rijdt.
Aangekomen bij het startpunt staat tram 25 al klaar. Ik kan instappen en de tram vertrekt direct. Ik zit bij een geopend raampje, gemakkelijk om foto’s te maken. Maar de tram schudt erg en maakt veel bochten in de oude stad. De bestuurster jaagt alle auto’s die in de weg staan opzij. Al met al een bijzondere rit die midden in Lissabon op een plein eindigt.
Omdat het zicht niet 100 % is zie ik af van een retourtje met de ferry.
Ik zoek een mirador op (een uitzichtplek) om foto’s van boven de stad te kunnen maken.
De tocht erheen was een fikse klim. Naar beneden lopen vind ik trouwens moeilijker.
Op de terugtocht voor de tweede maal de Mercado (Markt) opgezocht om te eten.
Na zessen ga ik met de trein terug en ben om kwart over zeven terug aan boord.
Ben moe en bezweet, tijd om te gaan douchen.
Morgen staan we vroeg op (6.30 uur) om verder te zeilen naar Sines.
donderdag 31 augustus 2017: Cascais – Sines.
Nadat we via de marifoon op kanaal 9 hebben gemeld dat we willen vertrekken meldt de havenmeester zich met de 50 Euro borg voor de elektronische toegangskaarten.
We vertrekken om ongeveer 8.25 uur. Het eerste deel moeten we motorzeilen maar daarna kan de motor worden gestopt en hebben we een snelle zeiltocht naar Sines. Om half zes passeren we de ingang van de jachthaven. We moeten aanleggen bij windkracht 6 maar dat lukt goed.
Sines is een grote havenplaats, er liggen veel grote schepen. Bij het naar binnenvaren van de grote haven passeren we enkele raffinaderijen.
We melden ons bij de receptie en betalen 36 Euro voor twee nachten. Niet duur.
Daarna fiets Hans naar zijn favoriete supermarkt Lidl om o.a. bakbroodjes te halen voor morgen. En we vinden een goedkoop restaurantje. We eten er voor minder dan 25 Euro.
Zaterdag willen we verder naar Portimao; de laatste etappe.
Vrijdag 1 september 2017: Sines.
Tijd om uit te slapen. En om het beddengoed te luchten.
’s Middags een erg klein restaurantje bezocht en gegeten. Het restaurant word geleid door opa en oma en hun kinderen. Er is geen menu. We werden in de keuken uitgenodigd om een gerecht uit te zoeken. Kip met patat, bier en koffie na voor de prijs van 19 Euro. Alleen junkfood is goedkoper!
Daarna op de fiets het stadje bekeken. Vasco da Gama is er geboren. En nu is de Vries er.
Er zijn erg mooie boulevards , waarschijnlijk gebouwd met Europese subsidie.
Zaterdag 2 september 2017: Sines – Portimão.
We hadden de wekker op 03.45 uur ingesteld. Direct daarna zijn we vertrokken, zonder ontbijt en ongewassen. Dat kan ook onderweg. Het lijkt alsof we als een dief in de nacht vertrekken. Op de motor uit de jachthaven en langs geankerde zeeschepen.
We zijn nu op weg naar ons einddoel: Portimão!
In het begin tegen de wind met het grootzeil hoog zodat de Libertine niet te veel heen en weer gaat. Daarna verandert de windrichting in ons voordeel. Ook de fok wordt uitgerold en de motor gaat uit. Zo gaan we op weg naar Cabo São Vicente. Deze kaap is vanaf grote afstand te zien. Gemakkelijk om deze koers te handhaven.
Tot zo ver gingen we naar het Zuiden. Nu veranderen we onze koers naar het Oosten, richting de Algarve. Voorbij Sagres en Lagos naar Portimão.
Aan de temperatuur van het water merken we dat we in een steeds warmer gebied komen. De boordthermometer stijgt naar meer dan 25 graden.
Om kwart voor zeven maken we vast aan de meldsteiger voor de receptie.
De receptie sluit om 7 uur ‘s avonds. Daarom krijgen we eerst een voorlopige plaats (B23). Morgen moet de ligplaats voor de komende 9 maanden worden geregeld. We eten voor de verandering aan boord.
Aan een lange reisdag van ongeveer 85 zeemijlen is een eind gekomen!
Zondag 3 september 2017: Portimão.
Na een goede nachtrust moet er worden gewerkt. Het schip word verhaald naar de meldsteiger om brandstof te laden. Hans meldt zich bij de receptie om de aankomst van de Libertine nogmaals te melden en om zijn ligplaats voor de komende maanden te regelen.
Ik doe intussen de was. De wasserij is naast de receptie.
Tijdens de was verhalen we de Libertine naar haar nieuwe ligplaats voor 9 maanden. (B8)
Met de achterzijde van het schip naar de kade, zoals meestal in het Middellandse zeegebied word vastgemaakt.
Intussen fiets ik naar de wasserij doe de was in de droger. Na het drogen is het tijd voor een siësta want de temperatuur is ondertussen hoger dan 30 graden.
Portugezen doen niet aan een siësta, dat is voor Spanjaarden zeggen ze; wij werken door!
Tegen de avond kan de stad worden verkend. Portimão is een grote stad en is niet alleen gericht op toerisme zoals bijvoorbeeld Albufeira. Rondom de jachthaven zijn kleurige appartementen gebouwd. Je hoort vooral de Engelse taal.

Maandag 4 september 2017: Portimão.

’s Morgens is het nog erg rustig in de omgeving van de jachthaven. Je ziet enkele joggende lieden. De stad komt pas na tienen tot leven. Ik fiets naar de receptie. De bevestiging van mijn terugvlucht naar Rotterdam moet worden geprint. In de receptie zend ik de gegevens naar het e-mailadres en de vluchtgegevens worden geprint. In Faro verlangt men geprinte gegevens beweert men.
’s Middags eten we in een restaurant naast de jachthaven. De rest van de middag blijf ik aan boord. In de schaduw lees ik op de e-reader.
Pas tegen zessen neem ik een duik in de zee. Het water is heerlijk van temperatuur. De branding en de stroming is fel, het is oppassen geblazen!
‘s Avonds komt de bemanning ( .. en Martine) van de Pasacaglia aan boord van de Libertine om gezamenlijk de veilige aankomst in de Algarve te vieren. De laatste weken voeren ze vrijwel dezelfde route als de Libertine. De Pasacaglia is een voormalig Nederlands schip dat nu onder Zwitserse vlag vaart. Deze avond wordt er Schweisserduutsch gesprochen. Als ik goed luister kan ik het volgen.
dinsdag 5 september 2017: Laatste dag in Portimão.
Op de fiets maak ik een laatste tocht door Portimão. Naar de oude stad en terug met een grote bocht door de stad terug naar Praia da Rocha. Door deze stad fietsen bij meer dan 24 graden is uiterst vermoeiend want het gaat over meerdere heuvels.
Skipper Hans gaat vanmiddag naar het vliegveld van Faro om voor de komende tijd een auto te huren. Hij brengt mij morgen naar het vliegveld. Met de trein zou ik er niet op tijd aankomen. Donderdag komt Hans zijn dochter naar Faro.
Op dit moment is het 15.30 uur Portugese tijd. Er waait een fijn windje door het schip waardoor het goed vertoeven is. Tegen zessen neem ik weer een duik in de zee.
Weer is er aan een lange tocht een goed einde gekomen. Nu weet ik het zeker: achter iedere horizon volgt er een nieuwe!