Zeilen naar Portugal

REISBLOG 10: zeilen naar Portugal.
donderdag 24 augustus 2017: Porto.
Volgens de receptioniste van de jachthaven loop je in een half uur naar de oude binnenstad. Ik heb het al eerder vermeld, jachthavenmedewerkers zijn leugenaars of optimisten.
Volgens Hans – die met 7 mijls-laarzen loopt - was het veel meer. Ik ging echter met de fiets.
Maar niet voordat we hadden gegeten: Vooraf een enselade en daarna bacalhau. Oftewel een salade en kabeljauw (stokvis). In het verleden was ik geen viseter, is dat veranderd?
Over de Douro liggen 6 verschillende bruggen. De eerste is vreselijk hoog en niet geschikt voor voetgangers. Als je van de jachthaven langs de Douro loopt kom je bij een tweede brug. Deze is wel toegankelijk voor voetgangers en wel op twee niveaus. Het erg hoge niveau was te hoog vond ik. Aan de andere zijde de voettocht langs de Douro voortgezet. Het is er verschrikkelijk druk. Op de fiets is er niet door te komen. Daarom de fiets op een veilige plaats geparkeerd en door de oude binnenstad gelopen. Van lopen is eigenlijk geen sprake, het is meer slenteren vanwege de vele toeristen. Porto heeft een mooie oude binnenstad. Overal kun je port kopen en zelfs laten verschepen. Ik heb niet gekocht want de Libertine is alcoholvrij.
Tegen achten was ik weer aan boord. Tijd om te douchen en de vouwfiets op te bergen.
De faciliteiten zijn hier slecht. Slechts twee heren toiletten en zeer oude douches. Tijd voor een renovatie hebben we gemeld. We betaalden nota bene 36 euro per nacht.
Morgen staan we vroeg op om naar Figueira da Foz te zeilen. Weer een grote afstand van meer dan 60 zeemijlen. Nog een stuk of zes havens en ons doel is bereikt. Ik verlang naar mijn eigen bootje waarop ik zelf de baas ben.
Vrijdag 25 augustus 2017: Porto – Figueira da Foz.

Om acht uur vertrekken we van Porto naar Figueira da Foz. De afstand is 65 zeemijl. Met een gemiddelde snelheid van 6 knopen doe je daar 11 uur over. Dat klopte, exact 19.00 uur konden we vastmaken. Ik houd niet van zulke lange etappes, maar soms is het onvermijdelijk. Met de Almare zou ik nog langer onderweg zijn.
Het vertrek uit Porto deden we op de motor. Op zee (Atlantische Oceaan) hesen we het grootzeil en het licht-weer-zeil. De motor bleef meedraaien want er was te weinig wind. Na de helft van de af te leggen afstand kon de motor uit want er was voldoende wind. Tot ongeveer 20 zeemijlen voor Figueira. Daar werd het ijzeren zeil weer gestart. Jammer.
De Portugese kustwacht benaderde ons en wilde aan boord komen. Nadat we de zeilen hadden geborgen zagen ze ervan af. Ze wilden ons daarna in de haven van Figueira da Foz om 19.00 uur een bezoek brengen. Wij waren er rond dat tijdstip maar de kustwacht meldde zich niet meer.
Deze etappe was eentonig, de kust was niet spectaculair. Het zicht was echter goed.
In een restaurantje naast de haven gaan eten. Het is werkelijk spotgoedkoop, nu waren we 32 Euro kwijt.
Morgen gaan we de stad bezoeken. Vanuit zee ziet het er erg modern uit.
zaterdag 26 augustus 2017: Figueira da Foz.
De internetverbinding in deze jachthaven is goed, ik kan ’s morgens de Volkskrant lezen.
Ook de voorzieningen zijn goed, beter dan in Porto. Terwijl het hier goedkoper is.
’s Middags lopend het stadje verkent. Over de boulevard langs de haven, langs het strand, het winkelcentrum en de plaats zelf. De overdekte markt (Mercado) is interessant.
Morgenvroeg vertrekken we naar Péniche, weer een verre tocht van 55 zeemijlen.
Zondag 27 augustus 2017: Figueira da Foz – Peniche.
Vroeg opgestaan, ontbeten, “Küchenbude” ingeklapt, de walvoeding verwijderd, de landvasten losgemaakt, de motor gestart en om ongeveer 8 uur vertrokken.
Er is vrijwel geen wind en door de nevel zie je weinig de eerste zeemijlen. Het is geen mist maar nevel gevormd door temperatuurverschil tussen de zee en het vasteland. Naar boven zie je gewoon de blauwe lucht. Je moet extra alert zijn voor andere schepen en de kleine boeitjes van de vissers. Onder de boeitjes bevinden zich netten aan lange lijnen die je niet in de schroef van jouw schip wilt.
Na enkele uren breekt de zon totaal door en de nevel verdwijnt. Er komt meer wind en de zeilen worden gehesen. In het begin blijft de motor meedraaien maar na verloop van tijd komt er meer wind en kan het laatste deel worden gezeild.
Af en toe komt een school dolfijnen langs. We proberen ze te fotograferen maar dat is onbegonnen werk. Dolfijnen houden van snelle schepen. Bij een snelheid van ongeveer 7 knopen zwemmen ze mee met het schip en maken ze buitelingen voor de boeg. Helaas varen we nu te langzaam. Bij het passeren van de kapen maken we veel foto’s, vooral van de vuurtorens op deze kapen.
Bij het naderen van Peniche strijken we de zeilen, en brengen we de landvasten en stootwillen aan. Het vastmaken in de jachthaven gaat geroutineerd, we zijn goed op elkaar ingespeeld. Meestal zorgen we ervoor dat we tussen 18.00 en 19.00 uur vastmaken.
Daarna wordt ergens in de haven een restaurantje gezocht waar we voor een goede prijs kunnen eten.
maandag 28 augustus 2017: Peniche – Cascais (voorstad van Lissabon).
De voorzieningen in de jachthaven van Peniche zijn slecht. Slechts één hokje voor de heren en één voor de dames. Ouderwets maar wel netjes. Schipper Hans wil verder. We liggen op een onrustige plaats in de jachthaven. Kleine motorbootjes gaan op volle snelheid voorbij. Het zijn de kleinste bootjes die de hoogste golven produceren.
Ik was graag nog een dagje gebleven want er is een eilandengroep (Belengo) in de buurt. Belengo Grand is met een ferry te bezoeken, kosten 20 Euro. Jammer, er gaat weer een eiland aan mijn neus voorbij.
Gisteren was het niet mogelijk om het liggeld te betalen en vandaag begint de havenmeester om half tien. Het gevolg is dat we later dan normaal vertrekken.
Weer in de nevel en op de motor. Maar vandaag was het mogelijk om het grootste deel van de tocht te zeilen, kortom het was een goede zeildag.
Om ongeveer half zeven maken we vast in de ontzettend grote haven van Cascais. Te groot en te onpersoonlijk volgens mij. De dames in de receptie zijn ontzettend aardig.
We willen eten bij Don Pedro, maar dit restaurantje is volgeboekt. In de buurt vinden we een ander goed restaurantje waar we weer goedkoop eten. Bacalhau voor mij en een steak voor Hans. De muziek in het restaurant wordt overtroffen door de herrie geproduceerd door een band op een plein in de buurt. Wat een kelereherrie. Het laatste woord wordt door Word niet goedgekeurd maar wel door mij! Ik vlucht terug naar de Libertine om naar mijn eigen muziek te kunnen luisteren en aan dit verslag te kunnen werken.
We liggen nu in de jachthaven van Cascais. Cascais ligt ongeveer 25 Km van Lissabon. Lissabon is van hieruit met de trein te bereiken. Ook ligt Sintra in de buurt, een gebied met exclusieve kastelen.
Nog twee etappes te volbrengen. Van Cascais naar Sines (51 zeemijlen) en van Sines naar Portimao (86 zeemijlen) De laatste tocht kan wellicht bij Sagres worden onderbroken als daar een mooringboei ter beschikking is.
Het einde van deze zeiltocht is in zicht. Maar vanaf woensdagmiddag tot het weekend wordt er harde wind verwacht. We worden waarschijnlijk gedwongen om hier drie of vier dagen door te brengen.