Zeilen naar Portugal

REISBLOG 3: Met de Libertine naar Portugal
Maandag 3 juli 2017: Verwaaidag in Duinkerken.
Er is nog veel (zoet) water in de bilge. Zonder een goede pomp is het slecht te verwijderen. We besluiten om de watertank in de toekomst slechts tot de helft (= 100 liter) te vullen tot het probleem is opgelost.
Boodschappen gedaan bij Le Clerc. Hans ging lopend en ik ging met de vouwfiets. O.a. een thermosfles gekocht want de boord thermos koffiekan is gevallen in de kajuit en was uiteraard kapot. Na de boodschappen ben ik naar de pier gefietst en heb o.a. foto’s gemaakt van garnalenvissers. Deze vissers lopen vanaf het strand in zee en vangen garnalen met behulp van een net die ze over de zeebodem schuiven. Vrouwen in Oostende vangen op dezelfde manier garnalen zag ik eens op Mare TV (NDR).
Tot nu toe heb ik eigenlijk weinig te vertellen; haven in haven uit, zeilen hijsen en strijken; het is steeds hetzelfde verhaal. De samenwerking skipper – co-skipper is goed!
Het weer is redelijk, van mij mag het een beetje warmer worden. Opvallend is het dat we steeds een dagje verwaaid lagen. Toch hebben we redelijk snel Frankrijk bereikt.
Waarom van Boulogne sur Mer naar Engeland? (Eastbourne) Als je de kaart goed bestudeert varen we nu nog meer naar het zuidwesten dan naar het zuiden. Bovendien kent de kust van Frankrijk meerdere havens die slechts bij hoog water bereikbaar zijn. Mijn schip de Almare heeft een geringe diepgang; op voorgaande reizen was het voor mij geen probleem de Franse kust te volgen!
Vermoedelijk gaan we donderdag met oostenwind van Boulogne sur Mer naar Eastbourne. Daarna naar Brighton en verder richting de Solent (Wight) en daarna naar Weymouth.
Vanaf Weymouth zeilen we dan waarschijnlijk naar het Kanaaleiland Alderney.
Maar niets is zeker, veel is afhankelijk van het weer!

Dinsdag 4 juli 2017: Duinkerken – Boulogne sur Mer.
Na het ontbijt en de koffie de Libertine klaar voor vertrek gemaakt.
D.w.z.: fiets aan boord getild en in de bakskist opgeborgen, de walvoeding verwijderd en opgeborgen, de “Küchenbude” verwijderd, de landvasten weggenomen en de motor gestart.
Om 11.20 uur vertrokken uit de jachthaven, onderweg naar de grote havenuitgang de stootwillen verwijderd en opgeborgen.
De “Küchenbude” is een “tent” die over de cockpit word aangebracht. De totale levensruimte aan boord wordt er erg mee vergroot.
Op zee blijkt dat de wind totaal anders is dan voorspeld. Zeewind! Als het land warm is en de zee koud dan ontstaat zeewind. In dit geval kwam het ons goed uit; we konden de zeilen hijsen: grootzeil en een licht-weer-voorzeil. De zeewind bracht ons tot de andere haveningang van Duinkerken waar grote zeeschepen en ferry’s aanleggen. Vanaf hier moest er worden gekruist.
De passage bij Calais was een beetje tricky! Het lijkt of er elke vijf minuten een ferry vertrekt of aankomt. Na vijven waren we dit moeilijke punt gepasseerd. Daarna moest er worden gekruist naar Cap Gris Nez. Pas na dit punt was Boulogne sur Mer bezeilbaar.
Iets na achten maakten we vast in de jachthaven. Een aardige juffrouw in de capitainerie maakte ons wegwijs. Ik was reeds vele malen in deze haven.
Morgen verkennen we Boulogne sur Mer.
Woensdag 5 juli 2017: rustdag Boulogne sur Mer.
Uitgeslapen tot 9 uur. Laat in de morgen boodschappen gedaan bij Carrefour en geluncht in het winkelcentrum. Crêpes met salade. Boodschappen aan boord gebracht.
’s Middags ben ik met de fiets door Boulogne gecrosst. Geprobeerd zoveel mogelijk nieuwe plekjes te vinden – haven, havenmonding en strand - om daar te fotograferen.
Daarna met de wind in de rug omhoog gefietst naar de oude stad. Het laatste stuk was te steil om te fietsen voor deze oude man. De gebruikelijke foto’s geschoten in de oude stad. De poorten, de toren en van de Dôme de Notre Dame. Terugfietsen – de berg af – ging erg gemakkelijk. Daarom ook nog een stuk langs het water gefietst.
Terug aan boord gelezen in het boek geschreven door hoofdinspecteur J.A. Blaauw over zijn politie loopbaan. Het boek komt uit mijn verzameling E-books. Op de duur wordt het boek een beetje eentonig en vervelend.
Als de voorspelling goed is komt de wind morgen uit het oosten. Een zeer geschikte wind om naar Eastbourne te zeilen. We willen de motor zo weinig mogelijk gebruiken. De afstand is ongeveer 50 zeemijlen. Voorzichtig berekend betekent dat 10 uren onderweg.

Donderdag 6 juli 2017: Boulogne sur Mer – Eastbourne.
Kwart voor zeven opgestaan. Ongeveer 8.15 uur vertrekken we uit de jachthaven. Voor de pier kunnen we gootzeil en fok hijsen. Donkere wolken pakken samen; onweer!
Je merkt het aan de wind. Meer wind en uit een iets andere richting. Maar het regent nauwelijks. Zelfs een tweede onweersbui passeren we rakelings. De wind is wisselend, soms lukt het om goed te zeilen echter vaak is er te weinig wind. Door de golfslag raakt de Libertine uit balans waardoor de giek overkomt en met een harde klap terugslaat. Met het licht-weer-zeil lukt het om snelheid te maken, maar het lukt dan niet om een goede koers te handhaven. Om kort te gaan, het was een lange trip. Iets voor half acht gaan we door de sluis van Eastbourne. Tijd voor een aankomst-bier en chips.
Op deze tocht kwamen we door 4 shipping traffic lanes; we hoefden voor geen enkel schip uit te wijken!
Hoewel we de klok een uur terugzetten is de avond toch erg kort. Inmiddels is het tijd om mijn kooi op te zoeken.



Vrijdag 7 juli 2017: Eastbourne – Brighton.
We mogen uitslapen, maar doen het niet echt. Het lichaam is nog gewend aan middel-Europese tijd en we leven hier een uur eerder.
’s Morgens de haven van Eastbourne verkent en een paar kleine boodschappen gedaan in een supergrote supermarkt van ASDA.
Iets voor twaalven zijn we in de sluis en kunnen we Eastbourne verlaten richting Brighton.
Direct na de haveningang worden de zeilen gehesen. Eigenlijk klopt dit niet helemaal want het grootzeil wordt gehesen en de fok wordt uitgerold.
We komen langs Beachy Head. Het is een krijtrots met een hoogte van 162 meter. Het is een zelfmoordrots, jaarlijks springen er meerdere mensen af.
Na Beachy Head verandert de windrichting, we moeten kruisen. Toch bereiken we de haveningang van Brighton snel en leggen er vast om 17.30 uur. Aan pier 30 krijgen we ligplaats nummer 13. Volgens de havenmeester zijn we bijna het laatste schip dat binnen mag komen. De haven wordt verbouwd en tussen sommige steigers word gebaggerd.
De haveningang wordt jaarlijks uitgebaggerd tot een diepte van slechts 2 meter. De Libertine steekt 1,84 meter, daarom varen we langzaam naar binnen.
We blijven hier een nachtje extra om Brighton te verkennen. De havenomgeving zagen we ’s avonds al. McDonald en veel andere vreettenten zie je er en een casino. Het lijkt een compleet circus. Morgen (zaterdag) zal het er nog drukker zijn.
De havens in dit gebied zijn erg duur, we betalen bijna 60 Pounds voor twee dagen! Veel Engelse zeilers gaan liever ankeren.
Ik ben moe, mijn linkerknie protesteerde na de wandeling on the Boardwalk langs de haven.
Morgen verken ik de stad op de fiets!
Zaterdag 8 juli 2017: Rustdag Brighton.
Ook deze rustdag komt goed uit, er is nauwelijks wind om te zeilen en mijn knie kan wat rust gebruiken.
In de loop van de morgen doen we boodschappen bij ASDA en lunchen we bij Subway.
Daarna verken ik op de vouwfiets Brighton. Ik blijf op de boulevard, deze is kilometers lang.
Bij de pier van Brighton kun je over de koppen lopen, voor en na de pier is het minder druk. Het publiek is met honderden bussen en auto’s naar Brighton gekomen. Ik fiets tot het eind en weer terug. Ik vind het te druk!
Morgen vertrekken we naar Gosport. Gosport is één van de vele havens van Portsmouth. Portsmouth ligt aan het noordelijke deel van de Solent. De Solent op zijn beurt ligt ten noorden van Wight. Ik zeilde eerder met de Almare door de Solent richting the Isles of Scilly. In Portsmouth was ik nog nooit.
Ook nu is er weinig te vertellen. Het weer is goed.
Een reisblog kan ik nog niet verzenden omdat de internetverbinding erg slecht is.

Zondag 9 juli 2017: Brighton – Portsmouth (jachthaven Gosport)
Van Brighton naar Portsmouth is een afstand van 42 mijl. Een fikse afstand. Bij een goede wind is het geen probleem. Nu ook niet, echter over een groot deel van deze afstand moeten we de motor gebruiken. In het begin lukte het nog met het lichtweervoorzeil. Daarna kon ook het grootzeil worden gehesen totdat de wind bijna geheel verdween. Maar met een 18 PK diesel kun je toch veel voortgang creëren. De laatste mijlen gingen weer zonder motor, de wind kwam terug. We vertrokken om 9.30 uur uit Brighton en arriveerden om 18.00 uur in de jachthaven Gosport in Portsmouth.
Ik ben voor de eerste keer in deze haven.
Hoe gaan we verder? Naar Yarmouth, Weymouth, Alderney en Guernsey.
Veel is afhankelijk van het weer. De zon scheen de gehele dag, het is meer dan 21 graden.
Maar de wind en de stroming in de Solent variëren erg. Beide zijn morgen en wellicht overmorgen in de verkeerde richting. Zijn we genoodzaakt meerdere dagen te blijven? Morgen kunnen we Portsmouth verkennen.
De internetverbinding in Portsmouth is goed, ik kan het derde blog verzenden.
Het spijt me dat mijn verhaal weinig spectaculair is, dat is echter ook een goed teken; de reis loopt tot nu toe voortreffelijk.