Zeilen naar Portugal

REISBLOG 7: Zeilen naar Portugal
Vrijdag 4 augustus 2017: Ile d’Yeu.
Eindelijk een haven waarin je wel op het internet kunt. Dat je steeds met onbeveiligde routers werkt merk je op den duur. Plotseling komen er honderden spamberichten binnen. Gelukkig worden ze allen direct als spam herkent.
Het zenden van het laatste blog ging ondanks de verbinding met horten en stoten. Als je de tekst hebt geladen kun je de plaats waar je bent invullen. Maar Maps denkt dan dat ik in Canada ben. Daarom heb ik de voorlaatste haven Pontichet ingevuld in plaats van Ile dÝeu.
Door deze fout is het reisblog meerdere keren verzonden.
Ile d’Yeu is een mooi eiland. Er wonen 4700 mensen, echter in de zomer kan dit aantal oplopen tot 28.000. In het dorpje Port Joinville staan veel kleine witte huisjes, meestal met blauwe luiken. Het gebied rondom de havens is erg commercieel. De gehele dag worden alle restaurants goed bezocht. Je ziet veel oude auto’s, vooral lelijke eenden en Renaultjes 4.
Is het omdat het vervoer van auto’s naar het eiland duur is? Of leven de auto’s langer omdat men op het eiland slechts kleine afstanden rijdt en niet sneller mag rijden dan 60 Km?
Het regent vandaag en de temperatuur is ongeveer 17 graden. Te koud voor de tijd van het jaar. Na de volgende etappe zijn we ongeveer 250 zeemijlen zal het zeker warmer zijn.
Vanmiddag, als het droog is spring ik weer op de fiets en verken ik het oostelijke deel van het eiland. Wellicht kan er worden gezwommen, de temperatuur van het water is 20,8 graden.
Pas na half vijf werd het droog en begon ik aan een fietstocht over het gehele eiland. De kleine witte huisjes staan over het hele eiland. Heel soms zie je een huis met meer verdiepingen.
Tegen zessen heb ik in zee gezwommen. Het water was warmer dan de omgevingstemperatuur. Meestal doe ik er een kwartier over om geheel nat te worden maar de branding was zo hevig dat ik omviel en gelijk doornat was.
Morgen gaan we vertrekken naar Gijon (Spanje). Naar verwachting doen we er 48 uur over. Het is goed dat we met z’n tweeën zijn zodat we afwisselend kunnen slapen.
In mijn blog schreef ik dat het een crime is om met skipper Hans boodschappen te doen. Hij ontvangt mijn blog ook, maar vertaalt deze naar het Duits. Logisch dat crime vertaald word naar “Verbrechen”. Ik had dus e.e.a. uit te leggen.
Met het Duits spreken heb ik weinig problemen, maar ik verlang er naar weer normaal in het Nederlands te kunnen spreken. Veel Nederlanders zie je hier trouwens niet.
Trouwens, ook Hans is gewend om thuis Schweisserdütsch te spreken en spreekt met mij in het Duits. Voor hem is dat wel weer gemakkelijker want daar waar hij woont wordt op de scholen in het Duits les gegeven.
Tegen negenen vanavond liet de zon zich nog eventjes zien om daarna na een kwartiertje onder te gaan. Het weer is gedurende deze reis erg wispelturig. Twee jaar geleden heb ik bij de tocht naar de Kanaaleilanden slechts vier maal mijn zeilpak aangehad en nu moet dat bijna elke dag. Maar tussendoor is het ook korte broeken weer.
Zaterdag 5 augustus 2017: Ile d’ Yeu – Gijon.

We vertrekken om 11 uur van het mooie eiland Ile d’ Yeu. We hadden ook in de vroege morgen kunnen vertrekken maar dan krijg je drie gebroken nachten. Nu vertrekken we na een goede nachtrust. De zeilen hijsen we nadat we op de motor om het eiland zijn gevaren. We letten vooral op vissersnetten.
Daarna volgt de langste aaneengesloten tocht die ik ooit maakte. Overdag wisselden we elkaar af aan het stuurwiel. Ik geef de voorkeur aan een helmstok om te sturen zoals ik gewend ben op de Almare. Je voelt naar mijn mening beter de kracht van het water aan waardoor je iets sneller reageert.
De Libertine is een levendig schip, het vaart snel en je hebt het stuurwiel veel nodig om de juiste koers aan te houden. De libertine is groter, je zit hoger waardoor je de bewegingen van het schip beter voelt. Op de Almare zit je lager, als het ware op het water waardoor je minder beweegt. Maar wel nat wordt!
Om 11 uur ’s avonds begin ik aan de “hondenwacht”. Om de drie uur wisselen we.

Zondag 6 augustus 2017: Op de Atlantische Oceaan / Golf van Biskaje.
De afstand Ile d’Yeu – Gijon bedraagt hemelsbreed ongeveer 235 zeemijl. De diepte is in het begin gering en gaat later over tot meer dan 4000 meter! Het gevolg is dat de golven langer en hoger worden. In ons geval was dat minder dan normaal omdat we drie opeenvolgende dagen met weinig wind hebben. Toch varen we in het begin met een snelheid tot 8 knopen. Om het ons wat gemakkelijker te maken varen we ’s nachts slechts op de fok en behalen we snelheden van meer dan 5 knopen. Er wordt zo weinig mogelijk van de automatische piloot gebruik gemaakt. Op mijn tweede wacht is het koershouden erg moeilijk geworden door de veranderlijke wind. We startten daarom ook de motor en op de fok en de automatische piloot gaat het verder. Overdag sturen we weer afwisselend.
’s Avonds om 10 uur, direct na zonsondergang neem ik de eerste wacht tot 1 uur en Hans de tweede wacht tot 4 uur.
Slapen op een varend schip is moeilijk, je hoort de automatische piloot en alle andere geluiden, het schip gaat heen en weer en op en neer. Het gevolg is dat je door slaapgebrek erg moe wordt.
Dolfijnen hebben we gezien, echter minder dan verwacht.
Ik maak mooie foto’s van de zonsopgang.

Maandag 7 augustus 2017: Aankomst in Gijon.
De laatste wachten zijn van 4 tot 6 uur (Nico) en van 6 – 8 uur (Hans). Hans gaat slapen en ik neem het roer over. Weinig zeemijlen resten ons naar Gijon. Door de regen komt de kust laat in zicht. Op de plotter zie ik veel vissersschepen maar die zijn op grote afstand.
Later moeten we de koers nog iets aanpassen vanwege de vele vissersschepen.
Onderweg hebben we slechts één tanker en een vrachtschip gezien.
In de regen varen we de haven van Gijon binnen. Volgens een brochure is het de grootste haven van Spanje. We zien de loodsboot en een sleper uitvaren om een groot vrachtschip te assisteren.
Jammer is het dat het regent, je ziet nauwelijks iets van de hoge kust.
Om ongeveer 10 uur (47 uur na vertrek) maken we vast in van de jachthaven van Gijon.
We liggen daar in puerto 2. Hemelsbreed niet ver van het havenkantoor. Maar we moeten 10 minuten over een lange pier lopen om de faciliteiten te bereiken. Niet erg, een beetje beweging doet goed. We lopen nog te zwalken op onze benen. Het evenwichtsgevoel werkt door. Het lichaam wil nog steeds corrigeren hoewel we reeds op vaste grond zijn.
Tijd om ons te gaan melden. Het blijkt dat je vier dagen kunt blijven voor de prijs van drie!
Gijon is een mooie stad, het is de moeite waard om langer te verblijven.
Daarna snel de doucheruimte opgezocht en opgefrist. Hans ligt nu uitgeteld in het voorschip. Ik had het moeilijk na de eerste nacht, maar hij had dit na de tweede nacht.
Na het douchen maak ik een wandeling door de stad en merk ook dat ik moe ben na deze lange tocht.
We eten bij Vivusia, een Italiaans restaurant en verdwijnen daarna snel in onze kooien.
Wat is het fijn om op een vrijwel niet bewegend schip te slapen.
dinsdag 8 augustus 2017: Gijon.
Het lijkt wel vakantie, zomaar enkele vrije dagen in een Spaanse stad. Jammer dat het weer regent. Net als gisteren loop ik weer 10 minuten in de regen om de doucheruimte te bereiken. Na het douchen klaart het weer een beetje op. Het is ongeveer 20 graden op dit moment, de weerbericht belooft ons beter weer!
Er is een wasmachine en een droger in het havengebouw. Als ik er aan kom zijn de apparaten reeds in gebruik door andere zeilers. Ik blijf in een ruimte ernaast en lees een boek en maak kennis met andere zeilers. Het is er een echte ontmoetingsplaats.
Een Amerikaans echtpaar- David en Debby – maken een halve wereldreis. Ze hadden ook de staande mastroute door Nederland gedaan en hebben net als Hans ook het Maartensgat in Dordrecht bezocht. Ook spreek ik een Noorse zeiler; je moet Noorwegen bezoeken zegt hij.
En ik praat weer eens in het Nederlands met een Belgisch zeilend echtpaar uit Gent.
Op de fiets verken ik een stukje Gijon. Het is een mooie stad met veel moderne en oude gebouwen. Morgen wil ik een ander deel van de stad bezoeken.