Zeilen naar Portugal

REISBLOG 4: Met de Libertine naar Portugal
Maandag 10 juli 2017: Verwaaid in Portsmouth.
Vanmiddag en morgen is er te veel wind. We liggen verwaaid in Gosport.
Spreek uit: Gos Port. Gosport behoort bij Portsmouth en ligt er tegenover. Portsmouth is te bereiken via een ferry. Voor 3 pond 70 wordt een 65+er met fiets overgebracht.
Portsmouth te voet is te zwaar voor mij, de vouwfiets is een uitkomst. Portsmouth aan het havenfront bestaat uit een mix van oude en moderne gebouwen. De stad is gedurende de tweede wereldoorlog zwaar gebombardeerd. Het is een echte havenstad met verbindingen naar het eiland Wight en vooral naar Frankrijk. Om het uur zie je een andere ferry.
Een grote catamaran, vele ferries en een hovercraft verzorgen het transport van en naar Wight.
Wellicht vind ik morgen een kapper. Mijn hoofd lijkt op een ragebol.
Woensdag willen we naar Yarmouth zeilen, dat is niet zo ver. Daarna naar Weymouth.
Dan steken we het Kanaal over naar de Kanaaleilanden om Alderney en Guernsey te bezoeken. Daarna volgen de voor mij onbekende havens in Frankrijk, Spanje en Portugal.
Dinsdag 11 juli 2017: Verwaaid in Portsmouth.
In Gosport zijn meerdere kappers. De keuze valt op een Turkse kapper. Hij is een Koerd en is gevlucht voor het regime van Erdogan. Bang dat hij Engeland moet verlaten na Brexit is hij niet, want hij is een politieke vluchteling. Familie van hem woont in de buurt van Amsterdam.
Haal er maar voor 7 weken af zeg ik tegen hem. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd, hij gaat als een razende tekeer. Op een vakkundige Turkse manier krijg ik een complete behandeling. Zelfs de haren in mijn oren worden weggebrand. Na het knippen volgt een warme doek over je gezicht en volgt een kleine massage. Is er een Turkse kapper in de Hoeksche Waard?
We lunchen bij Subway. Al het eten wordt voor je neus klaargemaakt. Je ziet dat alles fris en vers is. Hans gaat met de pont naar de overkant en ik probeer Gosport te verkennen maar kom niet verder dan de winkelstraat. Het is te nat. Omdat het blijft regenen ga ik terug aan boord, lees, schakel de computer in en neem nogmaals onze route door. We hebben de route voorbereid voor de komende week. Nog verder voorbereiden heeft geen zin.
Kortom, een makkelijk dagje.
Woensdag 12 juli 2017: Gosport (Portsmouth) – Yarmouth.
Gedoucht, ontbeten, fiets aan boord gebracht en water getankt. Naar het brandstofponton gevaren en 60 liter diesel getankt.
Ongeveer om half twaalf uit de haven vertrokken. Dat moet met beleid want er is heel veel scheepvaartverkeer. Het eerste deel moeten we tegen de stroom opboksen, daarna was het mogelijk de koers aan te passen en ging het ons recht voor de wind en met de stroom mee. We hadden soms drie knopen stroom mee en maakten een snelheid van meer dan 8 knopen. Om 4 uur bereikten we de Jachthaven van Yarmouth.
In deze haven wordt je opgewacht door de havenmeester. In zijn sloep begeleid hij de binnenkomende schepen naar hun ligplaats. Na een aankomstbier hebben we ons gemeld bij het havenkantoor en hebben we direct Yarmouth verkend. Het zeer toeristische dorp kent slechts 721 inwoners. Je bent er snel door. De pier is erg interessant. ’s Avonds nogmaals Yarmouth bezocht en foto’s geschoten van de zonsondergang.
We dachten dat Yarmouth duur zou zijn, maar volgens Engelse maatstaven viel het mee. Door de week zijn de prijzen lager. 26,50 Pond hebben we betaald. Zelfs het douchen is tegenwoordig inbegrepen.
Was ik er in 2012 in het weekend, of zijn de kosten van een vinger-pier hoger? Zelfs het douchen kostte toen 1 Pond 50 en nu inbegrepen in de prijs.
Donderdag 13 juli 2017: Yarmouth – Weymouth.
Volgens één van de havenmeesters is de meest geschikte tijd om te vertrekken om 13.00 uur. Eigenlijk moet je de haven voor 12.00 uur verlaten.
Wij zijn eigenwijs en vertrekken om 10.00 uur. Het blijkt voor ons de juiste beslissing te zijn. Als je uit het midden van het vaarwater blijft is de stroom tegen minder erg, maar na drie uren varen heb je slechts 10 mijl afgelegd. Niet erg, er is voldoende wind en de motor wordt nauwelijks gebruikt.
Ongeveer na 3,5 uur keert het tij en gaan we voordewind en behalen een snelheid van meer dan 7 knopen. Op het moment dat de wind er de brui aan gaf hijsen we het lichtweerzeil.
Om ongeveer half zes bereiken we de pier van Weymouth. Om zes uur maken we vast op aangewezen ligplaats D4. We liggen er in het midden van een pakketje van drie schepen.
De schippers van het laatste schip vindt het geen probleem dat we morgen om 8 uur willen vertrekken. Zij kwamen vandaag vanaf Alderney. Alderney is onze volgende bestemming.
We moeten verder vanwege het gunstige weer! De afstand naar dit eiland is 53,5 mijl. We verwachten dat we 11 uur onderweg zullen zijn.
Alderney is één van mijn favoriete eilanden. Ik raad iedereen aan eens een vakantie door te brengen op de Kanaaleilanden!
NB: Het is weer korte broeken weer!
Vrijdag 14 juli 2017: Weymouth – Alderney.
Van Weymouth hebben we niet zoveel gezien, maar ik ken het nog een beetje van een eerdere reis in 2012. Toen waren de Olympische zeilraces in Weymouth.
Vroeg opgestaan en om 10 minuten na acht vertrokken. De Engelse buren waren ook op tijd wakker zodat we snel konden vertrekken.
Buiten de haven grootzeil gehesen en de fok uitgerold. Daarna gaat het in sneltreinvaart naar Alderney waar we om 18.00 uur kunnen vastmaken aan een mooringboei. In de haven zijn geen steigers om aan te leggen.
De gele mooringboeien zijn voor visitors. Deze zijn allemaal bezet. Daarom maken we vast aan een rode boei waarop met grote letters private staat. Dat gaf net als voorgaande jaren geen probleem. De officiële huurder van zo’n boei kan zijn plaats opeisen!
Vandaag is het extra druk. Quatorze Juillet! Alle Fransen hebben een vrije dag en dus een lang weekend. Veel Franse zeilers zijn naar Alderney gezeild. We blijven hier 2 nachten liggen. Morgen willen we een fiets huren en het eiland verkennen.
Daarna vervolgen we zondag onze weg naar Guernsey. Hoe we dan onze weg vervolgen is nog een vraagteken. Vanaf dinsdag is er te veel wind om uit te varen. Misschien blijven we 4 dagen verwaaid liggen.
Zaterdag 15 juli 2017: Alderney.
Aan een mooringboei liggen is niet altijd een succes. Ook voorgaande keren sliep ik de eerste nacht slecht. Een boot in Braye Harbour gaat heen en weer en op en neer! Op de Libertine slaap ik in de achterkajuit aan stuurboordzijde. Precies in het midden van het schip ga je het minst heen en weer. Bij de heen en weer en op en neer beweging van het schip gaat uiteraard jouw lichaam mee. Niet in slaap vallen is het resultaat!
Maar niet geklaagd, na een goed ontbijt en een kop koffie kun je er weer tegenaan.
We trachten met de watertaxi contact op te nemen. Officieel moet dat via kanaal 37. Maar de marifoon van de Libertine heeft geen kanaal 37! Kanaal 80 gaat ook merken we later, maar de watertaxi antwoord niet. Daarna proberen we verschillende telefoonnummers. Pas bij het derde nummer krijgen we contact. Om tien uur komt de watertaxi langszij en worden we aan wal gebracht. Kosten: 2 Pond per persoon.
We melden ons bij de havenmeester en betalen 2 x 15 pond voor ons verblijf aan de boei. Daarna gaan we naar de plaatselijke garage en huren 2 fietsen. De verhuurder zet de te volgen route op een kaartje. Ik had de route jaren eerder gefietst. Het eiland telt slechts 2,5 x 3,5 Km. Voor je het weet ben je aan het andere eind bij de vuurtoren. In ”The Old Barn” drinken we koffie. We zetten de tocht door naar het hoofdstadje St. Anne. We vinden daar een pub waar ze Fish and Chips verkopen. We hoeven vanavond niet te koken! (eigenlijk kookt Hans steeds) Alderney is erg heuvelachtig; soms is het stijgingspercentage te hoog en moet ik afstappen. Naar beneden gaat vreselijk snel en moet je behoorlijk in de remmen knijpen. Tegen vijven leveren we de fietsen weer in en haal ik mijn mobieltje af bij de havenmeester. Aan de boeien hebben we uiteraard geen walvoeding en kan het apparaat niet worden geladen.
De watertaxi brengt ons weer aan boord.
De Libertine lijkt iets rustiger in het water te liggen, kunnen we vanavond wel slapen?
Hans is niet gelukkig, want aan de boeien is er ook geen internetverbinding.
Morgen zeilen we naar Guernsey.

Zondag 16 juli 2017: Alderney – Guernsey:
Hans heeft een taart gekocht en van 8 kaarsjes voorzien. 7 voor de tientallen + 1. Voor mijn verjaardag! Dat was een aardige verrassing. Deze oude man is 71 jaar oud sinds vandaag!

Geadviseerd wordt om 2 uur na hoog water te vertrekken. Dat is ’s morgens vroeg om half drie of ‘s middags om 15.00 uur. We vertrekken om 15.00 uur. Vanaf een mooringboei is dat geen enkel probleem. Slechts de voorlijn laten slippen door het oog van de boei en de Libertine is bevrijd. De motor was reeds gestart en al in de haven kunnen we het grootzeil hijsen en de fok uitrollen. In The Swing hebben we nog een beetje stroom tegen maar onderweg keert het tij en gaat het steeds sneller. De stroming kan hier zeer fel zijn; tot 9 knopen is mogelijk. Dat gebeurd slechts twee dagen na volle maan. Op het laatste stuk hebben we 3 knopen stroming in ons voordeel.
Om half zeven maken we vast in de buitenhaven van Guernsey. Om in de binnenhaven te komen moet je over the Sill, een drempel. De drempel houdt de binnenhaven op peil.
Je moet op hoog water wachten om naar binnen te varen. Wij blijven echter in de buitenhaven want de schipper wil morgen verder. Hij heeft zijn zinnen gezet op Roscoff en morgen is de wind gunstig om de grote afstand van meer dan 70 zeemijlen te overbruggen. Ik ben vaker op Guernsey geweest, ik hoef er niet te blijven. Voor Hans – de skipper – vind ik het jammer want hij mist een mooi eiland.
We eten nog een kleinigheid in de haven en maken ons Engels geld en Guernsey geld totaal op. Guernsey ponden kun je in Nederland slecht wisselen!
Door velen werd ik gebeld om me te feliciteren met mijn verjaardag. Bedankt! Ik hoop dat ik mijn verjaardag begin oktober kan vieren.
Maandag 17 juli 2017: Guernsey – Roscoff.
Om vier ’s morgens vertrekken we uit de buitenhaven van Guernsey. We ontbijten en wassen ons onderweg. Het is nog donker maar het wordt snel licht. Het wordt een eentonige tocht grotendeels op de motor en de laatste uurtjes onder zeil. Om 17.30 uur maken we vast in de zeer nieuwe jachthaven van Roscoff, Port du Bloscon. Eigenlijk is het een uur later, op het vasteland rekent men met Midden Europese Tijd. (MET)
We betalen direct voor twee dagen (2 x 30 Euro). Het is onzeker hoe lang we hier blijven want in de komende dagen is er veel wind. Te veel wind volgens de skipper, volgens mij kan het wel! De skipper beslist, uiteraard.
We eten in het dorp. Een pizza deze keer. ’s Avonds voor elven zoeken we onze kooien op, we hebben wat slaap in te halen. In deze haven lig je erg rustig.

Dinsdag 18 juli 2017: Roscoff.
Uitgeslapen tot ongeveer 9 uur en de gehele morgen rustig aan gedaan. ’s Middags vertrek ik op de vouwfiets naar Roscoff. Roscoff is niet groot en erg toeristisch. Er zijn veerverbindingen naar Plymouth, Cork en Roslare.
Ik fiets voornamelijk door het havengebied en bezoek alle pieren. Voor een zeiler is het een eldorado. Jammer dat het af en toe een beetje regent.
Morgen is het de bedoeling om naar ‘L Aberwrach te varen. Ijs en weder dienende!
Aan het eind van de week wordt er te veel wind verwacht.